Ks. Andrzej Scąber

JAK ZOSTAĆ BŁOGOSŁAWIONYM I ŚWIĘTYM,
CZYLI SŁUDZY BOŻY W KOŚCIELE KATOLICKIM

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/wpis2015-52_swietosc.html

Świętość miarą życia

Tak rozumiana koncepcja służby ma doprowadzić każdego wierzącego do zbawienia, czyli świętości. Świętość jest nade wszystko przymiotem Boga, ale może być realizowana z pomocą Boga przez poszczególne osoby. Od czasów zesłania Ducha Świętego nie ma już niewolnika i wolnego. Wszyscy są braćmi w Chrystusie i wszyscy też mogą być świętymi. O powszechnym powołaniu do świętości, która jest miarą życia chrześcijańskiego, przypomniał Sobór Watykański II.

W pierwszym tysiącleciu nie było specjalnej procedury ogłaszania kogoś świętym. Czyniono to najpierw spontanicznie, następnie pod kontrolą lokalnych biskupów, aż w 2. połowie XII w. zostało to zarezerwowane dla Stolicy Apostolskiej. W XVI w. zaczęto rozróżniać beatyfikowanych i kanonizowanych ze względu na zakres kultu, którym cieszył się kandydat na ołtarze: męczennik lub wyznawca. I tak tych, którzy odbierali kult w lokalnym Kościele (diecezji, kraju), nazywano błogosławionymi, gdy zaś kult męczennika lub wyznawcy obejmował cały Kościół powszechny, przysługiwał mu tytuł świętego.

Od samego początku chrześcijaństwa wyjątkowych świadków wiary określano terminem „Słudzy Boży”, przyjmując ich jako wysłanników Boga. Nie ma pewnych źródeł, które wskazują na czas pojawienia się tego określenia, był to proces ewolucyjny. Dzisiaj w sensie kanonicznym możemy wyróżnić terminy: świadek wiary, Sługa Boży, Służebnica Boża, Błogosławiony (-a), Święty (-a).

W sensie prawnym termin Sługa Boży odnosi się do osób, których proces kanonizacyjny się rozpoczął. Przypomina o tym najnowsza instrukcja Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych Sanctorum Mater – „Matka Świętych”, wydana 17 maja 2007 r. w Rzymie. Możemy w niej przeczytać: „Kandydat na ołtarze od momentu rozpoczęcia sprawy beatyfikacyjnej lub kanonizacyjnej jest nazywany Sługą Bożym”. Teksty prawne nie znają określenia „kandydat na ołtarze”, czyli wierny zmarły w opinii świętości.

W sensie ścisłym tytuł Sługa Boży przysługuje tym kandydatom na ołtarze, na których proces kanonizacyjny wyraziła zgodę Stolica Apostolska, a dokładnie Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie. Prefekt tej kongregacji wydaje wówczas dokument zwany nulla osta, co oznacza, że Stolica Apostolska nie ma żadnych zastrzeżeń, aby proces wskazanego kandydata mógł być prowadzony. Wydanie dekretu musi jednak poprzedzić wymagana procedura, o czym poniżej.